De eerste week

Een week, zolang zit ik hier al. Dus het leek me weleens tijd om het een en ander op te schrijven. Voor je het weet is het weer voorbij en ik kan natuurlijk niet alles onthouden.
Woensdag kwam ik aan op een rustig vliegveld. Onderweg kreeg ik het nog een keertje bijna heel moeilijk, maar dat hoort erbij. Niemand is bestand tegen de tranen van zijn moeder, denk ik. Nadat ik mijn koffer van de band had gepakt, stond de taxichauffeur klaar met zo’n bordje met mijn naam. Altijd al een keer mee willen maken. Onderweg naar mijn appartement keek ik om me heen en kon ik niet stoppen met lachen. Niet eens per se om de mooie omgeving. Maar om het feit dat ik hier alleen in die taxi zat, in een land waar alles nieuw is en waar ik twintig weken mag vertoeven: ik kreeg er vlinders van. Nu pas was het gevoel daar, ik ga dit gewoon doen!
Donderdag ben ik meteen begonnen met stage lopen. Ik dacht toen ik nog thuis was dat het misschien lekker was om eerst even te acclimatiseren. Maar nu ik er eenmaal ben, wil ik gewoon knallen. Aan mijn voorgaande stages heb ik weinig bijzondere herinneringen en dat vind ik zonde. Ik ben hier (onder andere) om dat goed te maken. Mijn gevoel tot nu toe zegt dat dat meer dan goed moet komen. Het is top! Ik ben zondag en maandag meegegaan met activiteiten om te kijken hoe die er hier aan toe gaan. Onderweg kreeg ik geen genoeg van het uitzicht. Je ziet een blauwe lucht die vraagt om genoten te worden. De nog blauwere zee wil bezwommen en bevaren worden. De kliffen willen beklommen worden. En het nergens vlakke landschap wil verkent worden. Het is genieten.
Natuurlijk bestaat er ook nog zoiets als een scriptie. En natuurlijk zit ik dagen op het kantoor. Daar zal ik jullie niet te veel mee vermoeien. In het kort: Ik ga een adviesrapport schrijven over hoe we het bedrijf, MC Adventure, verder kunnen laten groeien. Dit klinkt vrij ruim, en dat is het ook.
Verder is dit de eerste keer dat ik echt helemaal voor mezelf moet zorgen. En daar geniet ik tot nu toe volop van. Het geeft een bepaalde structuur en als je alles weer gehad hebt, levert dat me een bevredigend gevoel op. Ik blijf erdoor gefocust op alles wat ik doe en ik geniet meer van mijn serie, voetbalwedstrijd op tv of boek aan het eind van de dag. Wel moet ik de aankomende weken misschien iets anders dan pasta gaan eten. Het zal niet heel slecht voor je zijn, maar een beetje gevarieerd eten kan geen kwaad (zeggen ze toch altijd?).
Coolste tot nu toe: abseilen van een klif van 40 meter. En het uitzicht was abnormaal mooi.
Nog even een korte anekdote: maandag probeerden we mensen in twee taxi’s te krijgen. Maar er moest nog een iemand bij, dus ik vroeg of dat echt niet ging lukken. De taxichauffeur pakte met een moeilijk gezicht zijn rekenmachine erbij. Toetst in ‘17 + 7’ en zegt: no look, it’s 24. En zo is dat! Quick math.